Ανδρονίκη Λασηθιωτάκη
Εκδόσεις Πατάκη
Σελ. 128
Λένε πως τα σκυλιά εντυπώνουν την προσωπικότητα του πρώτου ανθρώπου με τον οποίο έρχονται σε βαθιά επαφή. Ποιος ξέρει; Ίσως να ’ναι κι έτσι, γιατί μοιάζουμε, Τζερόπαιδο: σε ό,τι κάνουμε, ό,τι νιώθουμε, ζούμε καθ’ υπερβολήν. Όπως εγώ, δεν έχεις όρια, δεν αντιμετωπίζεις τις χαρές και τους φόβους νηφάλια, αλλά με εκρήξεις συναισθήματος. (απόσπασμα)
Ο πολυγραφότατος Αύγουστος Κορτώ κατά κόσμον Πέτρος Χατζόπουλος σ’αυτό το τελευταίο του βιβλίο εξυμνεί τον σκύλο του τον Τζέρι. Όχι, όχι μην πάει ο νους σας πως ο σκύλος πήρε το όνομά του από το χαρακτήρα των γνωστών κινουμένων σχεδίων «Τομ και Τζέρι». Όχι, το όνομά του είναι παρμένο από το όνομα του αγαπημένου συγγραφέα του Κορτώ, του αμερικανού συγγραφέα Τζέρομ Ντέιβιντ. Κάλλιστα βέβαια, οι δυο μπαμπάδες του - ο Ψηλός και ο Κοντός, όπως αναφέρονται μέσα στο βιβλίο, θα μπορούσαν να τον είχαν ονομάσει Τζιέρι...που ηχεί σχεδόν ίδια με το Τζέρι και εκφράζει απεριόριστα την τόση γλύκα κι αγάπη, όση έχουν στη ζωή τους αυτά τα τρία πλασματα.
Πρόκειται για ένα σύντομο ανάγνωσμα που εξιστορεί την καθημερινότητα του Τζέρι με τους δυο μπαμπάδες του. Δεν πρόκειται για γραμμική αφήγηση μιας ιστορίας με αρχή , μέση και τέλος που καταλήγει κάπου. Αυτό είναι βέβαιο. Όπως, βέβαιο είναι πως όσοι έχουν εμπειρία με κατοικίδια μέλη της οικογένειάς τους θα δουν συχνά τους εαυτούς τους σ’ αυτή την αφήγηση και αναμφισβήτητα θα ταυτιστούν. Έχουμε λοιπόν μια συγκινητική και χωρίς υπερβολή αποκαρδιοτική εξωτερίκευση των συναισθημάτων του συγγραφέα για την αγάπη του για το σκύλο του τον Τζέρι, που με αυτή την αφορμή αναφέρεται και σε άλλα κατοικίδια που πέρασαν από τη ζωή του. Αναφέρεται παράλληλα σε όσα γεγονότα σημάδεψαν τη ζωή του όπως και πως έγινε πιο ουσιαστική, πιο όμορφη και… απλή ή και όχι, πάντως σίγουρα πιο χαρούμενη αφότου συμπεριελάμβανε και τον Τζέρι. Μια αφήγηση που ξεχειλίζει από έντονο συναισθηματισμό και συγκινεί βαθιά τον αναγνώστη της με αποτέλεσμα ενίοτε να τον κάνει να βουρκώνει.
Ο Κορτώ αφοσιωμένος και πιστός 100% στο συγγραφικό του έργο, απλά και με εξαιρετικές δόσεις χιούμορ και αυτοσαρκασμού θίγει μεγάλα, επίκαιρα θέματα με τέτοιο τρόπο που από τη μια ταρακουνά κι από την άλλη βοηθά τον αναγνώστη του να συνειδητοποιήσει την αλήθεια. Μια αλήθεια που συχνά τον κάνει να ντρέπεται που ανήκει στο ανθρώπινο είδος και πιο αραιά τον αφήνει να νιώσει έστω και λίγο περήφανος για τις εξαιρέσεις.
Πολλές οι νέες εκδόσεις λογοτεχνικών αναγνωσμάτων που εξυμνούν τα ζώα, κυρίως τον σκύλο και τη γάτα. Εύλογο, μετά όλα τα δύσκολα και τραγικά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Ο καθένας αναζητά την γαλήνη, την ηρεμία, την αγνή αγάπη, την καθάρια ματιά. Αρετές που δύσκολα συναντά κανείς πια στις ανθρώπινες σχέσεις κι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που ωθεί πολλούς στην απομόνωση, στον αυτοπεριορισμό ή και εγκλεισμό καταλήγοντας όλο και περισσότεροι να αναζητούν τη συντροφιά σε άλλα πλάσματα που δεν θα τους προδόσουν, δεν θα τους απογοητεύσουν αποδεδειγμένα ποτέ. Θα τους περιμένουν πάντα με την ίδια αδόλευτη αγάπη, θα τους καλωσορίζουν πάντα με τον ίδιο εκρηκτικό ενθουσιασμό, θα τους κοιτούν στα μάτια γεμάτα ευγνωμοσύνη, θα τους αποδέχονται και θα νιώθουν περηφάνεια γι αυτούς γι αυτό που ακριβώς είναι, χωρίς να καταβάλουν καμία προσπάθεια να τους αλλάξουν, χωρίς να έχουν καμία απαίτηση ή να θέλουν να τους κρίνουν. Όσοι έχουμε κατοικίδια ξέρουμε ξεκάθαρα από αγαπησιάρικες μελένιες ματιές, από γλυψιές, από χνουδωτές κοιλίτσες που ζητούν χάδια.
Το βιβλίο αυτό είναι ένα παραδείγμα που δείχνει πως ένα βιβλίο δεν το κάνει μεγάλο η έκταση του αλλά το βάθος της ψυχής που κουβαλά και αυτό είναι ένα μεγάλο βιβλίο μόλις 128 σελίδων.
Αναζητήστε το βιβλίο στο βιβλιοπωλείο Parga εδώ.
lasithiotakisa@sppmedia.com
Από το οπισθόφυλλο: Τζέρι, αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Γιατί μπήκες στη ζωή μας και τη μεταμόρφωσες. Σαν όλα τα σκυλιά, είσαι μια ανεξάντλητη μηχανή χαράς, κι η απλή σου ευτυχία, η ευγνωμοσύνη για το κάθε μας χάδι, η αστείρευτη, ανόθευτη αγάπη σου είναι ένα καθημερινό μάθημα – το δώρο μιας καθαρής καρδιάς. Κι έτσι, Τζεράκι, αυτό το βιβλίο είναι δικό σου, κι ας μην το διαβάσεις. Γιατί όποιος αγαπάει, υμνεί. Όποιος αγαπάει, λέει ιστορίες του αγαπημένου. Αν είχαμε όλοι την ψυχή σου, ο κόσμος θα ’ταν Παράδεισος.
